,,Srpskom intelektualcu danas i ovde je mesto na ulici, u masovnoj
protestnoj setnji ispunjenoj zestokim zvukovima, jos zescim
parolama, u jednom stvaralackom projektu koji je utemeljen na
odbrani dostojanstva, pravde, casti, postenja, a protiv vladavine
lazi'', pise beogradski istoricar knjizevnosti Gojko Tesic u
danasnjoj ,,Demokratiji''. ,,Nije mu (intelektualcu) mesto na
ulici da bi se izborio za ma kakvu koaliciju, za ovoga ili onoga
pojedinca koji bije bitku za vlast -- vec da bi odbranio
elementarna ljudska prava za svakoga ko na ovim prostorima zivi,
da bi se konacno, jednom za svagda izborio za sasvim normalnu,
civilizovanu promenu svake vlasti koja prerasta u despotsku,
diktatorsku, tiransku, kriminalnu, primitivnu'', pise Tesic. On je
izrazio ,,cast i postovanje retkim i cestitim izuzecima'' iz
Srpske akademije nauka i umetnosti, koji su ,,i u ovome odsutnom
vremenu izrazili i stalno manifestuju svoj protest'', ali je
optuzio ,,one najpovlascenije, nedodirljive, koji su sebi udelili
uloge osionih dusebriznika i staratelja o nacionalnom, duhovnom i
egzistencijalnom''.
,,Istih onih koji su stvoritelji najkobnijeg mita o djavolskom
vodji/mesiji, da bi potom postali njegove verne sluge koje, kad su
upotrebljene, bivaju odbacene na djubriste istorije na kome se
zakoprcaju u disidentskim, otpadnickim odorama i zbog sopstvenog,
individualnog jada i bede naprecac postaju nepokolebljivi
kriticari istorije bescasca, koju su tako strasno stvarali...'',
nastavlja Tesic. ,,Istoriji bescasca srpske inteligencije svoj
ogroman doprinos su dali i neki srpsko-antisrpski kruzoci koji su
okupili brojne intelektualne nesrecnike kojima je mrznja prema
sopstvenome poreklu, nacionalnoj kulturi i tradiciji, prema
narodu, prerasla u patolosku paradigmu'', navodi Tesic. Te
intelektualce Tesic optuzuje da ,,traze nacionalizam i u
najcasnijem studentskom protestu koji je ikada manifestovan na
ovim prostorima'' i da vide nacionalizam u ,,srpskoj himni,
zastavi koja se viori paralelno sa engleskom, americkom,
nemackom...''. ,,Razumem i prihvatam zestok govor protiv vlasti --
ali vlast nije ni srpski narod, ni srpska istorija, ni srpska
kultura'', istice Tesic i zakljucuje: ,,I zato sa velikim
uzbudjenjem pratim studentski protest 96/97 -- stvaralacka
raznovrsnost, nemerljiva ubojitost duha i mirne akcije, jedina je
ogromna snaga i onaj potencijal koji ce, verujem, radikalno
izmeniti intelektualnu mapu Srbije i sa politicke cene ukloniti
onu 'intelektualnu elitu' koja trijumfalisticki osiono gazi po
dostojanstvu svoga naroda''.