POZORISNE PREMIJERE

Petar Petrovic Njegos "Gorski vijenac", adaptacija i rezija Branislav Micunovic, scenografija Miodrag Tabacki, kostimi Angelina Atlagic, izbor muzike Sonja Vukicevic i Branislav Micunovic, izvodi Crnogorsko narodno pozoriste Podgorica

Osnovna karakteristika predstave "Gorski vijenac" autora Branislava Micunovica radjene prema ovom Njegosevom delu, sastoji se u pokusaju promisljanja i analize dileme Vladike Danila, vremena o kome je rec i konkretnih istorijskih dogadjaja iz perspektive savremenih zbivanja i njihovih posledica. Formalno, rec je o preinacavanju istorijskog komada, kako bi se uslovno mogao definisati "Gorski vijenac", u sasvim drugu zanrovsku kategoriju, dramu sa dva lica.

Teziste predstave "Gorski vijenac" locirano je na mestu dodira dve koncepcije za i protiv istrage poturica koje je autor dramatizacije i reditelj predstave Branislav Micunovic uspesno preveo u glavne junake. Drzavnicke, filozofske i na kraju krajeva vrlo konkretne dileme Vladike Danila, za Micunovica predstavljaju tek opsta mesta i nuzan materijal koji podleze diskusiji. U svom postupku adaptacije autor vesto izbegava zamku prigodne interpretacije Njegosa, (koja je tim bila veca jer je predstava premijerno izvedena na otvaranju Crnogorskog narodnog pozorista u Podgorici) ostavljajuci po strani cuvene recenice, misli i poruke koje u ovom slucaju imaju samo faktografski znacaj. Predmet Micunoviceve analize, koja postavku "Gorskog vijenca" cini mogucom jeste isticanje u prvi plan motivacije glavnih junaka.

Konkretno to znaci da se postupak Branislava Micunovica sastoji u istrazivanju i inscenaciji sukoba Vladike Danila sa knezovima pri cemu su istorijski razlozi za i protiv ostavljeni po strani. Tehnikom montaze pojedinih dogadjaja, kao i njihovog znacenja, Micunovic bitno i uspesno osavremenjava "Gorski vijenac". Naricanje sestre Batriceve, u odlicnoj interpretaciji mlade Vanje Milacic, u ovom konceptu dopusta mogucnost da ono bude proizvod zavere knezova koji rat zele po svaku cenu. Na isti nacin se moze posmatrati i sukob Vladike Danila sa Igumanom Stefanom (koga suvereno tumaci Vojislav Brajovic) cija se zelja da istraga pocne takodje moze citati iz ovog ugla. Iguman Stefan, naime, u "posao" ulaze nesto vise od zelje za ociscenjem zemlje od nekrsta, a to je mozda korist.

Valja istaci da je popriste sukoba bila odlicno locirana scenografija Miodraga Tabackog koji svojom interpretacijom istorijskih okolnosti kao limenog kovcega u koji cemo na kraju svi biti zatvoreni, predstavi dodaje razloznu dimenziju savremenosti. Istovremeno, njegova scenografija omogucava Branislavu Micunovicu da postigne komunikaciju sa gledaocima i definise svoju poziciju u odnosu na konkretne dogadjaje, bilo one iz proslosti bilo savremene. Uvodjenjem mlade zene cije ce dete ispustiti loptu u trenutku dok se vode ozbiljni razgovori postignuta je tako neophodna ironijska distanca dok je "zazidjivanjem" Igumana Stefana predstava definitivno odabrala "stranu".

Posebna prednost ove predstave svakako je bila uloga Branimira Popovica kao Vladike Danila. Scensku dominantnost i pojavnost ovog glumca Micunovic efektno kontrapunktira sa "podredjenoscu" Vladike Danila koji borbu sa svojim nerazumnim knezovima vodi cutanjem artikulisuci poziciju koja je pre namenjena bogovima nego li ljudima. Tezina ove borbe mogla je doci do izrazaja zahvaljujuci ubedljivoj igri Dragana Micanovica, Gorana Danicica i Nenada Jezdica kao junaka ciji je zadatak bio da osence drugi lik ovog projekta. Da su na istoj visini bili Darko Tomovic i narocito Ivan Tomovic kao Vuk Mandusic predstava Crnogorskog narodnog pozorista bi imala sve odlike visoko stilizovanog projekta u kome su svi elementi dosli do punog izrazaja.

Zeljko Jovanovic