GRUPA OD 18 RATNIH ZAROBLJENIKA OKRUZNOG ZATVORA U SPLITU NAJAVLJUJE STRAJK GLADJU

Pismo su ratni zarobljenici optuzeni ili nepravosnazno osudjeni za krivicno delo ratnog zlocina napisali 14. januara, a iz zatvora je izaslo tajno. Poslato je sredstvima informisanja i Sudu u Hagu, kaze predsednik “Veritasa" Savo Strbac

“Ukoliko se ne udovolji nasim zahtjevima, pustanje na slobodu, jer smo lazno optuzeni bez ijednog valjanog dokaza, ili da nas se izruci sudu u Hagu, gdje cemo dokazati nasu nevinost, pocetkom februara stupamo u strajk gladju", najavljuje se u pismu koje je potpisalo osamnaest ratnih zarobljenika Okruznog zatvora Split u Solinu, gde se nalaze od akcije “Oluja", koju je hrvatska vojska avgusta 1995. godine izvela u bivsoj Republici Srpskoj Krajini.

- Pismo je napisano 14. januara, iz zatvora je izaslo tajno i nije poslato odredjenim sredstvima informisanja, vec je naslovljeno sa “urednistvu cjenjenog lista... Beograd", a posebno pismo poslato je sudu u Hagu. Ocito ih je velika muka naterala na taj korak, a, da bi strajk uspeo, moraju imati podrsku javnosti - komentarise Savo Strbac, predsednik Dokumentaciono informativnog centra “Veritas", sa sedistem u Beogradu, odakle je i “Nasoj Borbi" prosledjena kopija rucno pisanog pisma i njegov prepis.

Strbac kaze da se u zatvoru nalazi devetnaest zarobljenika, ali da jedan, iz nepoznatih razloga, nije potpisao pismo. Svi oni bili su vojnici bivse RSK, osim jednog iz Republike Srpske, ali koji je ziveo u Splitu. Prema Strpcevim recima, vojnici su se predali nakon “Oluje", kada je putem medija obecano da im se nista nece dogoditi ako nisu okrvavili ruke, da bi na kraju bili optuzeni ili nepravosnazno osudjeni za krivicno delo ratnog zlocina. Njihovu najavu strajka gladju on vezuje za slucaj jednog zatvorenika u Sisku od prosle godine, koji je uspeo da skrene paznju javnosti, pa je nakon dolaska predstavnika Medjunarodnog komiteta Crvenog krsta prekinuo strajk gladju.

Potpisani zarobljenici navode da u sredstvima informisanja vide jedinu nadu da ce do sire javnosti dopreti istina o tretmanu kakav imaju: “Mi ovdje ne mozemo i nemamo kome iskazati nasu patnju i bol, ne mozemo sprijeciti ovo pravno nasilje, ostali ste nam vi kao jedina nada i sansa da cete objavljivanjem ovog naseg dopisa upoznati svijet i potaknuti svijest u glavama odgovornih da se prekine ova nasa golgota. Ovdje vlada strah, jer nije neophodno biti kriv (...). Nas posebno boli sto smo odbaceni i zaboravljeni od maticne zemlje Srbije. U pregovorima izmedju ministara vanjskih poslova nas slucaj nijednog momenta nije uzet u razmatranje".

Pred Zupanijskim sudom u Splitu sudjeno je grupi od 39 zarobljenika, a kako podseca nas sagovornik iz “Veritasa", vecini je sudjeno u odsustvu, dok za petoricu zarobljenika, ni nakon dve godine i pet meseci zatvora, sudjenje jos nije pocelo. - Prema Zakonu o krivicnom postupku Hrvatske, kao i u jugoslovenskom, trebalo je da do sudjenja dodje u roku od mesec dana - naglasava Savo Strbac, pravnik iz Knina. Prvostepenu presudu u Zupanijskom sudu u Splitu zarobljenici su dobili 26. maja 1997. godine, zalbe su poslate u junu, ali ih Vrhovni sud Hrvatske nije uvazio.

Iz DIC “Veritas" pismo je upuceno na adrese beogradskih kancelarija Ujedinjenih nacija, Komisiji za ljudska prava UN, UNHCR, posmatrackoj misiji Evropske unije, Medjunarodnom komitetu Crvenog krsta, Haskom sudu, kao i vladi SR Jugoslavije - Komisiji za nestala lica, i Vladi Srbije - Ministarstvu za veze sa Srbima van Srbije.

Beogradskoj kancelariji Medjunarodnog komiteta Crvenog krsta poznati su zahtevi zarobljenika da im se sudi, ali, kako nam je rekla predstavnik za stampu Gordana Milenkovic, MKCK kao humanitarna organizacija nije u mogucnosti da na to utice. - Radi se o ljudima koje redovno posecujemo, vodimo racuna o uslovima u kojima zive, kao i da imaju kontakt sa svojim porodicama - kaze Milenkovic, i sama povezujuci slucaj sa zatvorenikom iz Siska, koga je MKCK vanredno posecivao, prateci njegovo zdravstveno stanje.

LJ. Gogic