EVROPSKE ANALIZE PREDSEDNICKIH IZBORA U SRBIJI
Biraci se opredelili za “manje zlo"
“Soar": Nije “zanosno", ali je “utesno". “Fajnensel tajms": Zapadne vlade nece biti gadljive ukoliko
socijalisti nameste Seseljev poraz. Procenjuje se da jedino Milosevic moze da isporuci ono sto svet trazi
od Srbije
Mirko Klarin
dopisnik “Nase Borbe" iz Brisela
Posto su se oslobodili iluzija o “Drugoj Srbiji" i mogucnostima brzog i lakog “demokratskog preporoda",
evropski diplomatski i medijski analiticari su rezultatima prve runde drugih predsednickih izbora u poslednja
tri meseca pristupili sa pozicija politickog pragmatizma ili oportunizma. Na osnovu toga, zakljucili su da su
se biraci opredelili za “manje zlo". Na isti se nacin komentarisu i definitivni rezultati parlamentarnih izbora
u Republici Srpskoj. Prednost Milutinovica nad Seseljem i okoncanje sedmogodisnjeg monopola
Karadzicevog SDS - kako juce primecuje komentator briselskog “Soara" - “nisu zanosne alternative... ali su
najmanje lose od ostalih mogucih hipoteza". Nije, dakle, “zanosno", ali je “utesno"... kao sto bi, dodaje
“Soar", “bili utesni izborni debakli Le Pena u Francuskoj ili Zirinovskog u Rusiji".
Mada neki komentatori jos nisu spremni da otpisu “srpskog Le Pena" i upozoravaju da “nista nije gotovo",
te da ce u drugom krugu “mnogo zavisiti od stava Draskovicevih biraca", u evropskim diplomatskim
krugovima sa neskrivenom notom cinizma ukazuju da “imaju puno poverenje da ce se Milosevic, na ovaj ili
onaj nacin, postarati da Seselj jos jednom izvisi". Pozivajuci se na “sugestije iz diplomatskih izvora",
londonski “Fajnensel tajms" nagovestava da zapadne vlade nece biti gadljive, odnosno “nece dizati veliku
galamu", ukoliko socijalisti kroz dve nedelje nameste Seseljev izborni poraz.
Tragajuci za uverljivim sagovornikom u Srbiji, zapadne diplomatije, kako primecuje vec citirani
komentator “Soara", “moraju da se zadovolje ne samo manjim, vec i poznatim zlom". Sto se samog
Milutinovica tice, zapaza se da kao jugoslovenski sef diplomatije “nije uvek ispoljavao veliku volju za
saradnju sa svojim zapadnim kolegama", ali da, ipak, “raspolaze dragocenim iskustvom i dobrim
poznavanjem medjunarodnih institucija". Evropske diplomate koje su s njim kontaktirale dodaju kako im se
Milutinovic cesto zalio kako su mu “vezane ruke" i, cak, nagovestavao mogucnost ostavke. Njegove
poslednje “tvrde" izjave o haskom Tribunalu i Kosovu niko u evropskim diplomatskim krugovima ne uzima
za ozbiljno: smatraju ih pukom “predizbornom retorikom". Svojim relativnim uspehom u prvom krugu
Milutinovic, kako se zakljucuje, “jaca poziciju svog mentora i zapadnog dzokera - Slobodana Milosevica".
Oslobodjeni iluzija o “demokratskoj opoziciji" koja ce Srbiju precicom povesti u Evropu, zapadni
diplomatski i medijski analiticari procenjuju da u sadasnjoj situaciji “jedino Milosevic - siguran u svoju vlast
- moze da isporuci ono sto svet ocekuje i trazi od Srbije". Spisak je poduzi i jedan njegov deo se upravo
utvrdjuje u Bonu, na ministarskom sastanku Saveta za implementaciju mira. Pored bonskog, postoji i poznati
“briselski spisak" definisan tzv. regionalnim pristupom, tj. vrlo konkretnim uslovima za bilo kakve odnose
sa EU: od izvoznih povlastica, do sporazuma o saradnji. Tu je i “vasingtonski spisak", koji je upravo juce
dopunjen svezim zahtevom da se doprinese uspostavljanju “umerene vlade" u Republici Srpskoj, tako sto ce
se lokalna ekspozitura SPS isporuciti Biljani Plavsic. Trazi se, istina, puno, ali se dosta i nudi: povratak u
medjunarodnu zajednicu, skidanje “spoljnog zida" sankcija, izvozne povlastice i razvoj ekonomskih odnosa
sa EU, dostupnost evropskih i svetskih izvora finansiranja... Ocekivati da se sve to moze dobiti mimo
pomenutih spiskova, odnosno da ce EU, SAD, Savet za implementaciju mira, NATO i ostale institucije
medjunarodne zajednice odustati od tih zahteva, bila bi tragicna i veoma skupa iluzija. Narocito sada kada
je, kako je juce primetio britanski sef diplomatije Robin Kuk, “proces pritisaka, sankcija i rokova, istina
bolno i frustrirajuce sporo, ipak poceo da daje plodove". Iz toga jasno sledi da ce taj “proces" jacati, a ne
slabiti.
Sta ceka novog predsednika Srbije
Evropski analiticari zakljucuju da ce Milana Milutinovica - ukoliko kroz dve nedelje “na ovaj ili onaj
nacin" postane predsednik Srbije - docekati u prvom redu ono “sto se u predizbornoj kampanji zaricao da
“nikada nece uciniti". Dakle: trazenje kompromisa za Kosovo; predaja optuzenih haskom Tribunalu;
popustanje u pregovorima o sukcesiji i jos sto-sta. “No, valjda ce mu kao “sefu drzave" - primecuje jedan
njegov evropski diplomatski poznanik - “ruke biti manje vezane... nego sto je tvrdio da su mu bile kao sefu
diplomatije."
|
|